De les, de moestuin, de viskwekerij en de maaltijd na de les tijdens ons laatste bezoek

Beste vrienden van Sanouna

In de zomer van 2015 is ons project na zes jaar afgesloten. Op de laatste schooldag was er een dorpsfeest met een feestmaaltijd. Wij waren helaas fysiek niet aanwezig vanwege de veiligheidssituatie in midden Mali, maar via een live telefoonverbinding waren we er toch wel een beetje bij, en hebben we van gedachten kunnen wisselen met de dorpelingen. De kinderen hadden een lied voor ons gemaakt dat ze via de telefoon ten gehore hebben gebracht.
We hebben in zes jaar een groep van in totaal zo’n 100 kinderen wat Engels bijgebracht, en hen ook laten zien, hoe leuk het kan zijn als je naar school mag en kunt, met een echte onderwijzer, boeken en schriften en je eigen schooltje. Daarnaast hebben ze driemaal per week een goede maaltijd kunnen eten op het project, dus ook aan hun gezondheid hebben we kunnen bijdragen, ook al dankzij ons aparte fondsje voor malaria en andere medische problemen.
We hebben het dorpje Sanouna, dat bestond uit wat verspreide rieten hutten, samenhang en identiteit helpen ontwikkelen. Nu zijn er tientallen lemen huizen en een echte dorpsstraat. Ook heeft het project een gemeenschappelijke moestuin met twee putten gerealiseerd en een viskwekerij gebouwd, wat inkomsten voor de toekomst garandeert. Het schooltje zal in de toekomst ook verder functioneren als gemeenschapscentrum.
Het was vanaf het begin onze ‘exitstrategie’, zoals dat in het jargon heet, om de mensen te laten weten dat we niet eindeloos door zouden gaan met onze steun. Daarmee riskeer je hulpverslaving, ook alweer zo’n jargon woord. Iedereen was het daarmee eens. We zijn heel blij, dat de lessen nu ook zonder onze steun gewoon doorgaan!
Er blijft natuurlijk contact, onder andere met de vier veelbelovende leerlingen die we vanuit ons schooltje naar de middelbare school in het nabijgelegen Djenne hebben gestuurd. Hen steunen wij verder.

Deze nieuwsbrief is bedoeld als een afsluiting, en als een bedankje aan iedereen die ons project een warm hart toedroeg en het steunde. Wij kijken met heel veel tevredenheid terug op het project, zijn er trots op dat de mensen van Sanouna zelf doorgaan met de lessen (onder leiding van onze super gemotiveerde onderwijzer Lassina) en bedanken iedereen!

Met een vriendelijke groet van het bestuur van de stichting,

Erica Buma
Ton van der Lee
Marieke Woudstra
\Birgitta Huibregtsen

Nieuwsbrief april 2014

Beste vrienden van Sanouna

Enkele weken geleden is een van onze bestuursleden (Ton)  naar Mali afgereisd om het project te bezoeken. De situatie in Mali is helaas nog niet stabiel en ons project ligt nog in de zogenaamde ‘rode zone’, dat wil zeggen, met een negatief reisadvies, maar in de praktijk was daar gelukkig weinig van te merken.
Ton was erg blij om te kunnen constateren dat het project ondanks alles nog steeds heel goed loopt. De lessen van meester Lassina draaien fantastisch en Ton werd begroet door een hele groep (52) Engels sprekende kinderen. Ook de organisatie rondom het schooltje, zoals het onderhoud van het gebouw, het koken van de maaltijden en aanverwante zaken, gaat goed. Ons plan voor ‘empowerment, capacity building en ownership’ heeft duidelijk goed uitgepakt, want leraar Lassina, dorpshoofd Abba en de vrouwen onder leiding van Mata draaien het project helemaal zonder ons. Ze hebben nog wel geldelijke ondersteuning nodig, want door het wegvallen van het toerisme zijn diverse bronnen van inkomsten (het verhuren van gastenkamers, het verkopen van souvenirs etcetera) weggevallen. De viskwekerij en de gezamenlijke moestuin leveren helaas minder op dan we hadden gedacht.
De aankondiging, dat we het project nog een jaar langer voortzetten dan gepland (de exitstrategie was om na vijf jaar te stoppen, dit om ‘hulpverslaving’ te voorkomen) werd met veel instemming ontvangen. Dit betekent dus, dat we het project zullen afsluiten in juni 2015.
Ton heeft ook uitgebreid gesproken met de 4 leerlingen die we laten doorleren aan de middelbare school, omdat ze veel talent hebben. Ook met hun leraren. De twee meisjes doen het erg goed, de ene weet al wat ze wil gaan doen na school: een opleiding tot verpleegster. De jongens doen het wat minder, maar volgens hun leraren ligt dat aan de leeftijd (15) en komt het wel goed. Ze hebben op dit moment meer interesse voor sport en andere buitenschoolse zaken...
In het naburige stadje Djenne, dat op 5 kilometer  van ‘ons’ dorp Sanouna ligt, gaat het niet echt goed. Omdat er geen buitenlanders meer komen is er minder geld en de prijzen zijn door de burgeroorlog veel hoger. Toch blijft iedereen optimistisch.
Ton heeft met Lassina de hele boekhouding van het project doorgenomen (prima in orde!) en diverse vergaderingen met het hele dorp, het vrouwencollectief en het visserscollectief van Sanouna gehouden en samen zijn we tot de conclusie gekomen, dat we het komende jaar positief tegemoet kunnen zien.

 

 

 

Nieuwsbrief december 2013

Beste vrienden van Stichting Sanouna

De afgelopen tijd was het door de burgeroorlog in Mali riskant om Sanouna te bezoeken, maar gelukkig loopt ons project prima door, omdat onze lokale partners het inmiddels helemaal zelfstandig kunnen runnen. Een mooi voorbeeld van de ‘empowerment’ en ‘capacity building’ die we centraal stelden toen we het project planden.
Het project draait alweer vier en een half jaar. We houden nauw contact per telefoon (de email werkt al een tijd niet of nauwelijks in het vlakbij gelegen stadje Djenne) met leraar Lassina, dorpshoofd Abba en de vrouwen van het collectief dat de moestuin beheert en de maaltijden voor ‘onze’ schoolkinderen bereidt.
Op dit moment zitten er ruim 50 leerlingen op het schooltje dat we hebben gebouwd. Ze krijgen driemaal per week Engelse les en een goede maaltijd. Onlangs was bezoeker en ervaren Mali deskundige Aart van der Heide, die beroepsmatig in Djenne was en ons project bezocht, nog zeer onder de indruk van het niveau van het Engels van de kinderen.
Vorig jaar is een groep van ongeveer 15 kinderen, dat de twaalf was gepasseerd en al drie jaar op het schooltje zat, uitgestroomd en zijn er 15 nieuwe kinderen van rond de 6 jaar ingestroomd. Het gebouw wordt goed onderhouden, de uniformpjes en lesmaterialen vervangen waar nodig.
Een ander aspect van het project is de door ons aangelegde viskwekerij in verband met de overbevissing van de Bani rivier. De kwekerij levert de ene keer meer op dan de andere, omdat de bassins soms bij een extreem hoge stand van de rivier overstromen en soms juist weer moeilijk te vullen zijn bij extreem lage waterstand. Toch zijn er al een aantal goede visoogsten geweest, waarvan de opbrengst voor een deel terugvloeit in de kas van het project. Ten derde is er de gemeenschappelijke moestuin en de putten die we hebben aangelegd om deze te bevloeien. De tuintjes worden door de vrouwen van het dorp (en enkele mannen) bewerkt en de oogst varieert met het weer en de waterstand. Ook hier vloeit een deel van de opbrengst terug in de kas.
Helaas is onze vierde activiteit, de aanleg van twee gastenkamers binnen het schoolcomplex, door de burgeroorlog geen succes. Er komen geen toeristen naar Mali, dus hebben we daaruit geen inkomsten. Misschien dat dat met de terugkeer van de vrede gaat veranderen. Tenslotte hebben we vier erg begaafde kinderen van ons schooltje op hun twaalfde in staat gesteld om in de naburige stad Djenne de middelbare school te gaan volgen. Ze krijgen geld voor vervoer, eten, schoolboeken en ook bijlessen, want we willen graag dat ze de lokale middelbare school afsluiten met cijfers die goed genoeg zijn om verder te kunnen leren op het Lycee in de provinciehoofdstad. We kunnen met trots melden dat ze allevier met mooie cijfers zijn overgegaan naar de tweede klas.
Wat betreft de toekomst: volgens de existrategie die we hadden geformuleerd bij het opzetten van het project, zouden we gaan afsluiten na vijf jaar, dus in de zomer van 2014. We hebben echter besloten er nog een jaar aan vast te knopen, omdat daar genoeg fondsen voor beschikbaar zijn. Daarna zal het project zichzelf moeten kunnen bedruipen met zelf gegenereerde inkomsten. Of dat gaat lukken, valt nu nog niet echt te zeggen. We zijn er gematigd optimistisch over. Uiteraard zullen we onze vier middelbare schoolleerlingen blijven steunen tot hun eindexamen.
Vrijwilligers zijn al een tijd niet meer uitgestuurd vanwege de politieke situatie en we verwachten dat het in Mali nog wel enige tijd te onveilig zal blijven voor buitenlanders die het land niet goed kennen.
Wij bedanken alle donateurs en sympathisanten voor hun steun!

Met vriendelijke groet, namens de stichting; Ton van der Lee, Erica Buma, Birgitta Huibregtsen en Marieke Woudstra

 

Nieuwsbrief Stichting Sanouna, oktober 2012

Beste mensen,

Het gaat in Mali politiek nog steeds slecht. Toch is de rust relatief weergekeerd en ligt Sanouna in een rustig gebied. Alleen de stijgende voedselprijzen zorgen wel voor problemen bij de mensen. Het project draait gelukkig goed verder. We kunnen nog steeds elke week gratis maaltijden aan de kinderen van het schooltje verstrekken en er eten ook wel wat kleintjes mee, die niet op school zitten bij ons maar het thuis niet breed hebben. De lessen lopen goed. Bij het begin van het nieuwe schooljaar is er een groepje kinderen dat twaalf jaar was geworden uitgestroomd. Zij hebben 3 jaar les bij ons gehad en we hebben ze een aardige kennis van het Engels (en het lezen en schrijven) mee kunnen geven. Een nieuwe groep kleintjes van 6 jaar is ingestroomd. Voor hen zijn nieuwe uniformpjes gemaakt.Totaal zijn er ruim 50 leerlingen.
De moestuin en de viskwekerij lopen door, al waren er met de laatste wat vertragingen omdat de rivier dit jaar erg hoog stond. Door de zware regens hebben we ook extra geld moeten steken in het onderhoud van het centrum.
Wat betreft de verhuur van de 2 gastenkamers aan toeristen: dat mooie plan loopt door de politieke situatie op dit moment helemaal niet. Ook willen we op het moment geen vrijwilligers sturen vanwege de onzekere situatie, maar onze lokale partners hebben inmiddels zoveel ervaring dat ze het project helemaal zelfstandig runnen.
Onze vier leerlingen die grote aanleg voor doorleren vertoonden, gaan inmiddels met onze steun naar de middelbare school in Djenne. Hun ouders zouden dat nooit kunnen betalen. Ze krijgen van ons boeken, bijles, en geld voor transport en lunch. Het wordt een traject van 6 jaar, dat deze high potentials (2 meisjes en twee jongens, allen 12) hopelijk zullen voltooien. Daarna kunnen ze misschien verder doorstuderen zodat ze echt iets voor hun gemeenschap kunnen gaan betekenen. Dit project is mogelijk dankzij de Ruding Beurs en de Buma beurs, genoemd naar de twee gulle gevers.
Voor het overige bedanken we alle donateurs en sympathisanten weer voor hun steun!

Met vriendelijke groet, namens de stichting; Ton van der Lee, Erica Buma, Birgitta Huibregtsen en Marieke Woudstra

Nieuwsbrief Stichting Sanouna, april 2012

Beste mensen,

Deze nieuwsbrief komt op een moment dat het in Mali slecht gaat. Gelukkig is Sanouna vele honderden kilometers van het betwiste gebied verwijderd maar toch is het leven op dit moment moeilijk in Mali. Niemand weet wat de toekomst gaat brengen.
Ons project heeft het afgelopen jaar goed gedraaid. De 52 kinderen op het schooltje krijgen nog steeds hun lessen en drie warme maaltijden per week. Hun Engels wordt al heel behoorlijk. Aan het einde van dit schooljaar (juni 2012) zal een groep leerlingen van 12 jaar en ouder, die dan drie jaar op het schooltje heeft gezeten, uitstromen. Eenzelfde aantal dorpskinderen dat inmiddels zes jaar oud is zal instromen. We gaan een jaar langer dan gepland door met de lessen (in totaal dus zes jaar) zodat ook de nieuwe groep 3 jaar les kan krijgen. Alles onder leiding van onze onderwijzer Lassina, die ook de boekhouding van het project voert. Hij doet dat samen met Erica, onze penningmeesteres, via de mail en de telefoon. Het activiteitencentrum, het onderhoud en de bevoorrading worden nog steeds geregeld door dorpshoofd Abba. Inmiddels vervult iedereen op het project zijn taken zelfstandig. Vrijwilligers zijn niet meer nodig, behalve dan om tijdens een kort bezoek eens te komen kijken hoe het allemaal gaat. Zo was Patrick Seijs, in het dagelijks leven arts, rond de jaarwisseling een aantal dagen op het project en bracht daar uitgebreid verslag over uit.
Met de viskwekerij is het dit jaar minder goed gegaan dan vorig jaar omdat het erg weinig heeft geregend. Er was niet genoeg water om de bassins helemaal te vullen. Met de collectieve moestuin gaat het goed, hoewel niet alle vrouwen hun contributie in geld betalen zoals we dat eigenlijk hadden gepland. Sommigen doen in plaats daarvan werk voor de keuken van het schooltje. Het hele gebouw (ons ‘activiteitencentrum’) is dit jaar opgeknapt en vers gepleisterd. De geplande inkomsten uit de verhuur van de twee gastenkamers valt helaas tegen, omdat het toerisme door alle problemen in het land een gevoelige klap heeft gekregen.
Een nieuwe ontwikkeling is de studiebeurs die we (mede dankzij een nieuwe gulle donor) hebben ingesteld om enkele van de beste leerlingen van Sanouna de kans te geven, middelbaar onderwijs te volgen. We steunen vier kansarme kinderen van vissers uit het dorp over een periode van zes jaar, zodat ze hun middelbare school kunnen doen in Djenne (5 km verderop). Alles wordt begeleid door onderwijzer Lassina. Hopelijk zullen deze vier ‘high potentials’ het VWO eindexamen kunnen halen. Daarmee kunnen ze misschien nog verder studeren, en zullen ze hopelijk veel voor hun gemeenschap gaan betekenen.
Al met al kunnen we zeggen, dat onze ‘ECO’ doelstelling (empowerment, capacity building, ownership) zich goed ontwikkelt. Ook onze exitstrategie ligt op koers. Over enkele jaren moet het project helemaal onafhankelijk zijn. Wij bedanken alle donateurs en sympathisanten voor hun steun!
Met vriendelijke groet, namens de stichting; Ton van der Lee, Erica Buma, Birgitta Huibregtsen en Marieke Woudstra

Hieronder vind je oudere nieuwsbrieven, te beginnen met de eerste, die van oktober 2009.

Stichting Sanouna . Nieuwsbrief 1 . oktober 2009 .


Beste mensen,
Het is alweer vier maanden geleden dat ons project in Sanouna werd geopend. Hoog tijd om jullie op de hoogte te stellen van de stand van zaken in deze nieuwsbrief. Op dit moment vinden er zoals gepland iedere week drie Engelse lessen plaats, die worden gevolgd door een maaltijd. De vijftig kinderen die we voor het project hebben geselecteerd zitten vaak al om tien uur klaar in hun uniformpjes, terwijl de les pas om twaalf uur begint. Ze spreken inmiddels hun eerste woorden Engels en oefenen op de toeristen die bij het dorp met de pont oversteken op weg naar Djenne. Lassina, onze onderwijzer, is zeer tevreden. Een klas met maar 50 leerlingen is voor hem een grote luxe. Op zijn school in Djenne heeft hij vaak meer dan 100 kinderen in een lokaal en kan hij weinig meer doen dan orde proberen te houden. Maar in Sanouna komt hij daadwerkelijk toe aan lesgeven. Voor een filmpje van de les verwijzen we jullie naar de website (www.sanouna.nl). De maaltijden zijn ook een succes. De vrouwen van het dorp koken in groepjes van drie en elke week is er een nieuwe groep aan de beurt. Het standaard menu is vis met rijst en groentensaus en het is zo lekker dat onze vrijwilligers ook vaak mee eten. Onze eerste vrijwilliger, Chris Verhoeven, is vanaf de opening zeven weken op het project aanwezig geweest met haar
dochtertje Eva. Ze woonden in de vrijwilligerskamer die we hebben gebouwd. Het was wel even wennen aan het leven op zijn Afrikaans (zonder electra en stromend water, koken op houtskool) maar hun verblijf is prima verlopen en er zijn veel vriendschappen gesloten. Tussendoor hebben Chris en Eva ook nog tijd gehad voor uitstapjes naar Timboektoe en het gebied van de Dogon stam.
de kinderen tijdens de les
Hun opvolger Daan Bleichrodt had in zijn omgeving genoeg geld ingezameld om een put te laten aanleggen. Die put is de start van een volgende fase in het project: de moestuin voor de vrouwen. Daan heeft een goede tijd gehad in Sanouna en kwam begin september terug om zijn werk als manager bij Wegener Publishing weer op te pakken.
Over zijn tijd in Sanouna zijn in Libelle twee columns verschenen van de hand van Wieke, vaste columnist in dat blad en tevens de moeder van Daan. We voegen ze als bijlage bij deze nieuwsbrief. Onze derde vrijwilliger, Lies Hesselman, had voor haar vertrek ook een behoorlijk bedrag ingezameld om de moestuin verder aan te leggen: geld voor werktuigen, zaden en een hek. Helaas is Lies voortijdig teruggekeerd wegens problemen met haar knie, waar ze vorig jaar in Nederland aan was geopereerd. Inmiddels gaat het beter maar het duurt nog even voor ze helemaal hersteld is. Zet hem op Lies! Het tuinproject voor het vrouwencollectief wordt in december weer opgepakt, als Ton van der Lee en Marieke Woudstra
namens het bestuur naar Sanouna gaan en daarna voortgezet door onze nieuwe vrijwilliger die in januari 2010 aantreedt. Haar naam is Miriam Grootscholten. Zij is docent maar komt oorspronkelijk uit een tuindersfamilie dus inzicht in alles wat groeit en bloeit is haar als het ware aangeboren.
In januari bezoeken Erica Buma en Birgitta Huibregtsen van ons bestuur het project. (NB; de bestuursleden betalen al hun reiskosten zelf!) Ondertussen werken we ook aan plannen voor een kleine viskwekerij. Zowel tuin als viskwekerij zijn bedoeld om ons project zo snel mogelijk zelfvoorzienend te maken, hopelijk binnen vijf jaar. Dat is ook wel nodig. Met de visserij, de traditionele inkomstenbron van het dorp, is het niet goed gesteld. De visstand loopt verder achteruit en met de bouw van de Tallo dam in de rivier wordt in 2010 begonnen. Deze dam wordt 8 kilometer stroomopwaarts van Sanouna aangelegd en zal de rijstteelt bevorderen maar de visstand doen afnemen. De fondsenwerving loopt goed. We krijgen veel donaties van particulieren binnen en we zijn ook ‘geadopteerd’ door de Wollebrand cross. Dat is een evenement dat elk jaar wordt georganiseerd in het Westland om goede doelen te steunen (zie verder: www.wollebrandcross.nl). Ondertussen doen wij als bestuur ons best onze stichting (en onszelf) te professionaliseren en meer kennis op te doen. We doen mee aan workshops en trainingen en bezoeken lezingen om het project beter te kunnen uitvoeren en zo snel mogelijk onze exit strategie te realiseren: zelfvoorzienendheid en economische onafhankelijkheid voor Sanouna!
We bedanken bij deze al onze donateurs en supporters en melden ons weer bij jullie .
Met vriendelijke groet, namens de stichting; Ton van der Lee, Erica Buma, Birgitta Huibregtsen, Marieke Woudstra.

52 borden rijst met vis en saus!

Stichting Sanouna . Nieuwsbrief 2 . Februari 2010

 

Beste mensen,

Dit is de tweede nieuwsbrief van Stichting Sanouna. Sinds ons vorige bericht in oktober is er veel gebeurd op het project. Onze kernactiviteit: de Engelse lessen voor de kinderen gevolgd door een goede maaltijd, loopt nog steeds erg goed. Alle kinderen komen trouw opdagen en als er een ziek is wordt de maaltijd naar huis gebracht. De lessen gaan zo goed, dat de meeste kinderen al een klein gesprekje in het Engels kunnen voeren. Ongelofelijk maar echt waar! Verder zijn ze ook duidelijk beter doorvoed. De klas zit vol met behoorlijk bolle gezichtjes en dat was een half jaar geleden wel anders. Inmiddels worden op initiatief van onze onderwijzer Lassina de lessen nog gevolgd door een half uurtje gym voor het eten. Nadat onze vrijwilligster Lies onverwacht vanwege problemen met haar knie naar Nederland terug moest, heeft het project bijna drie maanden op eigen kracht gedraaid. Dat is heel goed gegaan. Abba, het dorpshoofd en Lassina de onderwijzer hebben het samen met de vrouwen van het dorp heel goed kunnen redden. Dat betekent dat we al op weg zijn naar de gedeeltelijke realisering van onze doelstellingen ‘empowerment’ en ‘capacity building’. In gewone taal: de mensen van Sanouna moeten het zelf kunnen en willen en daar het zelfvertrouwen voor hebben en blijkbaar is dat ook zo. We hameren er ook steeds op: over vijf jaar zijn we weg en dan moeten jullie het project zelf verder draaien.

Ton van der Lee is in december een tijd in Sanouna geweest. Hij heeft de twee volgende fases van het project opgestart: de moestuin voor de vrouwen en de viskwekerij voor de mannen. Voor de tuin was de put al aangelegd door onze vrijwilliger Daan.
De put
Rond de moestuin is nu een hek geplaatst, er is een tweede put gegraven en het terrein (bijna 1000 m2) is verdeeld in 44 vakken. Een voor elke vrouw uit het dorp. Er is zaad gekocht en inmiddels zijn alle tuintjes groen. De eerste oogst wordt verwacht in maart. Met het vrouwencollectief is afgesproken dat elke vrouw een deel van haar oogst afstaat aan het project. Dit is een traditie die meer vrouwencollectieven in het naburige Djenne kennen en die goed werkt.
De indeling van de tuinen

Ook de viskwekerij voor de mannen is opgestart. Het eerste bassin van 15x15 meter is gegraven onder de deskundige leiding van een functionaris van Operation Peche, een Malinese organisatie die overal in het land viskwekerijen aanlegt. Deze man begeleidt het project op kosten van de stichting een jaar lang. Er moet nog een tweede bassin komen en een pomp. We hopen dat de viskwekerij ergens na het regenseizoen (dus september) kan opstarten.
Zowel de tuin als de viskwekerij zijn verdere stappen naar de economische onafhankelijkheid van het dorp en naar een hogere levensstandaard. Ook hier is er weer sprake van empowerment en capacity building. Men werkt samen en leert hoe je iets opzet en beheert.
Sinds ons Activiteitencentrum is gebouwd, is er in het dorp ook duidelijk een sterker gevoel van identiteit en saamhorigheid. Sommige vissers zijn zelfs lemen huisjes aan het bouwen, waar vroeger alleen maar rieten hutten stonden.
Er gebeurt kortom echt iets en het wordt bedacht en gedragen door de mensen zelf. Niet door de westerlingen die het allemaal zo goed denken te weten!
Inmiddels zit onze vrijwilligster Miriam Grootscholten alweer een flinke periode in Sanouna. Deze maand wordt ze afgelost door Jara Israels. Voor foto’s en meer informatie over hen kun je op de website terecht.
Eind januari liepen enkele mensen van onze stichting mee met de Wollebrandcross, een sportief evenement in het Westland. Er werd geld ingezameld voor diverse goede doelen en ook wij hebben van de cross een prachtig bedrag gekregen. Kijk op www.wollebrandcross.nl of op onze eigen site onder ‘donaties’.
Ondertussen doen wij als bestuur als altijd ons best om onze stichting (en onszelf) te professionaliseren en meer kennis op te doen. We doen mee aan workshops en trainingen en bezoeken lezingen om het project beter te kunnen uitvoeren en zo snel mogelijk onze exit strategie te realiseren: zelfvoorzienendheid en economische onafhankelijkheid voor Sanouna!
We bedanken bij deze al onze donateurs en supporters en melden ons weer bij jullie.
Met vriendelijke groet, namens de stichting; Ton van der Lee, Erica Buma, Birgitta Huibregtsen en Marieke Woudstra

 

 

Stichting Sanouna . Nieuwsbrief 3 . Februari 2011

NIEUWSBRIEF 3,  januari 2011
Beste mensen,
Dit is de derde nieuwsbrief van Stichting Sanouna. Sinds ons vorige bericht in februari 2010 heeft er veel plaatsgevonden op het project.
In januari was Miriam Grootscholten uit Amsterdam de vrijwilliger die het project coördineerde. Zij had al aardig wat Afrika ervaring. Ze begeleidde onder andere de moestuin, waar in maart voor het eerst werd geoogst. Daarna kwam Jara Israels, studente uit Amsterdam naar Sanouna om Miriam af te lossen. Jara heeft een kleine bibliotheek met Engelse boekjes ingericht en een interessante blog bijgehouden jarainmali.waarbenjij.nu  Miriam en Jara hebben nog een tijdje samen opgetrokken en na hun activiteiten in Sanouna ook rondgereisd in Mali.
De Engelse lessen voor de kinderen, gevolgd door een goede maaltijd, worden nog steeds drie keer per week gegeven door de onderwijzer, Lassina. Hij heeft daarbij hulp gehad van Helga van Hoeij die in de maand juli als vrijwilligster in het centrum heeft gelogeerd en alternatieve Engelse lessen heeft gegeven. Lassina keek zijn ogen uit en vond het heel leuk om te zien hoe Helga haar hele lijf inzette bij het uitbeelden van de werkwoorden! Helga heeft een hechte band opgebouwd met de bewoners van Sanouna en hoopt ook nog eens terug te komen. Inmiddels heeft zij een naamgenote: Helga, het twee maanden oude dochtertje van Salifu en Fatu.
Ook de viskwekerij voor de mannen is in bedrijf. Operation Peche, de Malinese organisatie die overal in het land viskwekerijen aanlegt, heeft een goede begeleiding geboden. Het bassin is in tweeën gedeeld ten behoeven van de kweekvissen en met een pomp zijn de bassins gevuld met water uit de rivier. Voor het bijvullen kan ook de nieuwe put worden gebruikt. Het mannencollectief koopt gezamenlijk het visvoer in. Inmiddels is er een omheining gekomen voor de veiligheid en deze funktioneert, heel praktisch, ook als waslijn.  
De moestuin is inmiddels bijna aan de derde oogst toe. Alle vrouwen bewerken hun grond, een deel van de oogst gaat naar de keuken van het project en de vrouwen betalen na de verkoop van hun oogst een bijdrage aan de kas van het project.
In november gingen Eric en Michiel (die waterbouwkundigen zijn) een tijdje naar het project om de mogelijkheden voor een betere watervoorziening en verlichting te bekijken. Met een set zonnepanelen en vaste en mobiele lampen is er binnen het Centre d’activité  de mogelijkheid om ’s avonds te lezen, muziek te luisteren of een andere activiteit te ondernemen. Een geweldige vooruitgang. De vrijwilligerskamer heeft een echte badkamer gekregen, met stromend water en een doortrek-wc, zodat deze ook gebruikt kan worden als chambre de hôte voor passanten of toeristen, aan wie daarvoor een vergoeding gevraagd kan worden. De kamers kunnen nu iets gaan opleveren voor het project, financiën waarmee de zelfstandigheid en de economische onafhankelijkheid van het project weer iets dichter bij kan komen.
En dan zijn er nog Mathieu en Martine die door Ton, Marieke en Wiland zijn ingewerkt eind december. Zij zijn hun reis door West-Afrika gestart in oktober en zullen 6 landen aandoen, waaronder Mali. In de maand januari willen zij in Sanouna een theaterstuk proberen te maken samen met de kinderen. Ook brengen zij in het kader van de bewustwording van het afvalprobleem in Sanouna, het afval onder de aandacht van de kinderen. Er zijn inmiddels al twee keer afvalinzamelingen gehouden met de kinderen. De afvalkuilen die Ton in december liet graven zijn inmiddels behoorlijk gevuld.
Verder zijn er bezoeken gebracht door belangstellenden, waaronder enkele Nederlandse families die het Centre bezochten, een les bijwoonden en de kinderen speelgoed en knuffels en kleding hebben gebracht. 
We bedanken namens Sanouna, ook weer voor 2010, de donateurs. Het project benut elke cent die wordt gedoneerd en is financieel gezond.