SANOUNA: Doelstelling, strategie en toekomst.

 

 

STRATEGIE

Ons project is in de eerste plaats bedoeld, om de situatie en kansen van de kinderen te verbeteren. In die zin kan je het zien als een vorm van noodhulp. Inmiddels, nu we dik vier jaar draaien, is dat al aardig gelukt. Op de langere termijn willen we ons concentreren op de drie aspecten die het de mensen van Sanouna mogelijk zullen maken, zonder hulp verder te gaan:

EMPOWERMENT, CAPACITY BUILDING EN OWNERSHIP.

Met ons project geven we in de eerste plaats de mensen van het dorp het gevoel dat zij iets voorstellen en iets kunnen (empowerment); alleen al de identiteit van het dorp zelf is bevestigd en verankerd door de komst van hun eerste echte gebouw, het activiteitencentrum van de stichting.
In de tweede plaats gaan mensen uit het dorp door hun betrokkenheid iets leren. De vrouwen, hoe zij zich in het moestuinproject kunnen organiseren, samenwerken en samen iets verdienen, waardoor ook hun waardebeleving van zichzelf als vrouw zal toenemen (empowerment) en zij deze geleerde vaardigheden ook eventueel elders zullen kunnen toepassen (capacity building). De mannen, zoals bijv. het dorpshoofd en de leraar, leren binnen het project hoe zij zaken moeten organiseren, structureren, ze leren te boekhouden, met functionarissen (uit Djenne etc) en met westerlingen (vrijwilligers en anderen) om te gaan. Ook dit zijn vaardigheden die zij in de toekomst in een andere context kunnen inzetten (bijv in Djenne) en het straalt af op de andere mannen in het dorp. Wederom; capacity building.
Dan ten derde: ownership. Het dorp moet zich eigenaar gaan voelen van het activiteitencentrum, de moestuin en de viskwekerij. Dan zal men er ook uit eigen beweging zorg voor dragen dat alles in orde is, draait en dat er ook andere activiteiten gaan plaatsvinden.
Het centrum moet de motor worden voor E. C. en O. binnen Sanouna.

De exitstrategie is kortom, dat wij de ECO binnen Sanouna met ons project opstarten tot men zelfstandig verder kan. Daarbij wil ik wel opmerken, dat niemand nog precies weet hoe dit soort samenlevingen permanent zonder hulp kunnen; als we dat wisten was het hele probleem van de ontwikkelingsamenwerking opgelost!

VISKWEKERIJ, TUIN EN ANDERE PLANNEN

Om het dorp in staat te stellen zelf verder te kunnen, zullen de dorpelingen geld moeten kunnen verdienen aan activiteiten waar wij de eerste aanzet toe willen geven. Voor de vrouwen is dat een gemeenschappelijke tuin. Een aantal vrouwen heeft ervaring met kleine moestuintjes op de oevers van de rivier. Wij hebben daar een gemeenschappelijk en groter project van gemaakt door een put te slaan, werktuigen aan te schaffen en goede (verbeterde) zaden te kopen. Er worden o.a. tomaten, uien, kokommers, okra, rode pepers en aubergines verbouwd. Het geld komt in de gemeenschappelijke vrouwenkas; de helft van de opbrengst gaat naar de vrouwen zelf, de andere helft gaat naar de kas van het project om de kinderen ook in de toekomst lessen en voedsel te kunnen bieden.

Tuintjes; elke jaar wordt er na de regens gezaaid

 

Voor de mannen hebben we een kleine viskwekerij gepland, die inmiddels door hen zelf is gebouwd. Dat dit geld kan opbrengen hebben we gezien bij een lokale viskweker. We werken samen met Projet Peche van de plaatselijke overheid. Het geld komt in de gemeenschappelijke visserskas; de helft van de opbrengst gaat naar de vissers zelf, de andere helft gaat naar de kas van het project om de kinderen ook in de toekomst lessen en voedsel te kunnen bieden.

Het viskweek bassin van Sanouna

We hebben ook twee gastenkamers, die aan toeristen en bezoekers kunnen worden verhuurd. Helaas komen er sinds de burgeroorlog nauwelijks toeristen, maar wie weet gaat dit vanaf 2014 weer verbeteren.

Sinds januari 2011 is er ook een betegelde badkamer in Europese stijl met douche, toilet en wasbak.

terug naar homepage